მოედნის სივრცე აღმოსავლეთისა და დასავლეთის შეყრის იდუმალებით ხასიათდება. ეს არის არა ერთი, არამედ ორი მოედანი ერთი სახელით. აია სოფიასა და სულთან აჰმედის მეჩეთს შორის არსებული სივრცე ცნობილია ლურჯი მეჩეთის სახელწოდებით, სადაც წარმოდგენილია მოედანი შადრევნით. მას ხშირად აია სოფიას მოედანსაც უწოდებენ, თუმცა ოფიციალური სახელწოდებაა სულთან აჰმედის მოედანი. იქვე წარმოდგენილია ბაზარი – ბოსტანი, რომელიც იმართებოდა ავგუსტუსის რომაული ფორუმის დროს. პარადოქსია, მაგრამ, გრძელი მოედანი ლურჯი მეჩეთიდან ისლამური ხელოვნების მუზეუმამდე სულთან აჰმედის სახელს ატარებს, თუმცა, ის არა პარკი, არამედ მიმდებარე მოედანია. არ არსებობს მსოფლიოში ადგილი, რომელიც ამხელა ისტორიას აერთიანებდეს. თეოდორე დიდის ობელისკი ფაქტობრივად ეგვიპტურია და აქ ჩამოიტანეს 390 წელს ლუქსორიდან. ის ასუანში ძვ.წ 1490 წელს, ეგვიპტელი ფარაონი თუტმოს III-თვის გამოაქანდაკეს. სერპანტინის სვეტი ჩამოიტანეს 324 წელს ქალაქ დელფოში აპოლონის ტაძარში, სადაც ბერძნების სპარსელებზე გამარჯვებას ზეიმობდნენ. ჩამოასხეს სპარსელების იარაღის შენადნობიდან და გამოაქანდაკეს ბერძნებმა. ის ახლა 2500 წლისაა. მეორე ქანდაკება შეიქმნა X საუკუნეში კონსტანტინე VII-ის მიერ. ასევე უნდა დავამატოთ კეისარ ვილჰელმ II-ის ვიზიტის აღსანიშნავად, 1900 წელს შექმნილი „გერმანული შადრევანი“. აღსანიშნავია არტნუვოს ფასადი, შენობის აღმოსავლური მახასიათებლებით, რომელიც ამჟამად მარმარას უნივერსიტეტის რექტორატს მასპინძლობს. ლურჯი მეჩეთი და აია სოფია მოედნის ერთ მხარეს განსაზღვრავენ. მოპირდაპირე მხარეს კი მდებარეობს ისლამური ხელოვნების მუზეუმი, რომელიც იბრაჰიმ ფაშას სასახლეშია განთავსებული. იბრაჰიმ ფაშა სულეიმან დიდის ვეზირი იყო. აღმოსავლეთ რომის იმპერიის ნულოვანი კილომეტრი მონიშნული იყო მარმარილოს სვეტით, რომელიც ისევ მოსჩანს მოედნის ჩრდილო-აღმოსავლეთ კუთხეში. და ეს კიდევ ყველაფერი არ არის. მოედანი ფაქტიურად, რომაული იპოდრომის არენას წარმოადგენს.
