Ιδρύθηκε το 1354, σε ένα πυκνό δάσος, στο σημείο όπου δύο δρόμοι διέσχιζαν δίπλα σε υδάτινες οδούς τα σύνορα μεταξύ Μοραβίας, Βοημίας και Αυστρία. Το Telč (ή το Teltsch στα γερμανικά) είχε την ατυχία να βιώσει μια μεγάλη φωτιά δύο αιώνες αργότερα. Η πόλη ανοικοδομήθηκε γρήγορα σύμφωνα με το αρχικό σχέδιο, αλλά με τροποποιήσεις που έλαβαν υπόψη την εξέλιξη των στυλ. Το γοτθικό κάστρο αναδιαμορφώθηκε στο αναγεννησιακό στυλ και κατασκευάστηκαν σοφίτες για τα σπίτια στην πλατεία. Οι οικίες απέκτησαν ζωγραφισμένες προσόψεις, οι οποίες αργότερα αντικαταστάθηκαν τον 18ο αιώνα με άλλες σε στυλ ροκοκό και μπαρόκ. Η μεσαιωνική γοτθική καμάρα στο ισόγειο παρέμεινε αμετάβλητη και συνεχής, ενώνοντας όλα τα σπίτια στην πλατεία. Δύο εκκλησίες και μια στήλη χτίστηκαν στην περίοδο της πανούκλας αφιερωμένα στον Άγιο Ιωάννη Nepomuk, πλαισιωμένη από δύο βρύσες. Προς τα τέλη του 18ου αιώνα, ο χρόνος σταμάτησε ξαφνικά στο Telč, με το τέλος της εποχής της δόξας και της οικονομικής ανάπτυξης. Η πόλη έφθασε στην εποχή μας χωρίς άλλες αλλαγές, ανεπηρέαστες από την εκβιομηχάνιση και, με κάποιο θαύμα, χωρίς σοσιαλιστικά μπλοκ. Είναι σαν να έχει βγει από ένα βιβλίο λαϊκών παραμυθιών. Ο χάρτης της πόλης είναι σχεδόν συνώνυμος με την τριγωνική πλατεία. Ένα βήμα έξω από αυτό μας μεταφέρει στα κίτρινα πεδία της ελαιοκράμβης των λόφων της Βοημίας.